فروشگاه آنلاین گل vip shop

شیوه نگهداری گل میخک:

پرورش میخک در گلخانه ها و سیستم های حفاظت شده اثر بهتر و مناسب تری را در عملکرد دارد. در ایران فقط فصولی از سال یعنی زمستان و پاییز این گیاه را در گلخانه پرورش می دهند و در بقیه فصل ها آن را از سیستم گلخانه ای خارج کرده و در هوای آزاد کشت می کنند.

در خاک های سبک رشد خوبی داشته و کیفیت گلها بهتر خواهد شد. هر چند خاکهای سنگین را هم به خوبی تحمل می کند. دوستدار سرما است اما اصلا طاقت گرما را ندارد، روی هم رفته مکانهای آفتابی را به نقاط سایه ترجیح می دهد.

در هوای گرم آبیاری را بیشتر کنید، اما در فصول سرد دفعات آبیاری را کم نمایید.

اگر میخک بعنوان یک گیاه یکساله کشت شود، معمولا بین 60 تا 80 بوته در یک متر مربع کاشته میشود. از آنجا که تعداد 200 شاخه گل بریده در هر متر مربع عدد مناسبی بوده و با هزینه های این محصول همخوانی بسیار خوبی دارد.

در مجموع پرورش میخکها به صورت 35 تا 45 بوته گل در متر مربع مناسب است. اما باید در نظر داشت که هدف از کشت آن حداقل یک محصول دو ساله باشد.

میخک ها عمدتا از گروه گیاهان متمایل به روزهای بلند هستند.

غیر از طول روز نکته حائز اهمیت در مورد میخک اندوخته غذایی خاک به مقدار کافی است. به همین منظور خاکهای غنی از مواد غذایی، عمیق و حاصلخیز برای کشت و کار میخک توصیه می شود.

خاک مناسب برای پرورش میخک مخلوطی از خاک برگ، خاک لومی، پیت و مقدار کمی کود دامی پوسیده شده می باشد.

در چنین ترکیبی بشرط اینکه عمق خاک حداقل 35 تا 50 سانتیمتر باشد، گیاهان را مستقیم در بستر اصلی گلخانه کشت می کنند در نتیجه محصول مورد انتظار یعنی حداقل 200 شاخه در هر متر مربع در سال به دست می آید.

در تغذیه میخک کلات های روی و آهن نقش مهمی دارند. همچنین در کشت و کار میخک عناصر غذایی، ماکرو المنتها و میکروالمنتها به خاک افزوده می شوند.

عامل بسیار مهمی که در تغذیه میخک نقش تعیین کننده ای دارد کاربرد انیدرید کربنیک یا گاز دی اکسید کربن است.

کاربرد دی اکسید کربن به عنوان یک گاز و یکی از نهادهای اصلی عمل فتوسنتز اهمیت فراوان دارد و مقدار آن بین 300 تا 1000 قسمت در میلیون در سنین مختلف توصیه شده است. در سنین جوانی وقتی که گیاه 6 تا 8 برگ دارد در حدود 3000 پی پی ام دی اکسید کربن در گلخانه استفاده می شود و این کار تا دوره قبل از گل دهی ادامه می یابد.

نماد گل میخک:

این گل امروزه بیشتر نشانه عشق، افتخار، برتری و جذابیت می باشد.

روش کاشت و پرورش گل میخک:

1)نور:

به مکانی با آفتاب کامل یا نیمه سایه نیاز دارد . البته در مناطقی که هوا در طی فصل رشد گرم است کاشت گیاه در مکانی نیمه سایه – نیمه افتاب توصیه می شود بخصوص اینکه از ظهر به بعد مکان کاشت سایه باشد تا گیاه به دلیل گرمای هوا و تابش نور آفتاب اسیب نبیند. این مسئله بخصوص برای گیاهان کاشته شده در گلدان اهمیت دارد

در غیر اینصورت نوک و حاشیه برگها حالتی خشکیده و قهوه ای را می یابند. به همین دلیل در مورد گیاهان گلدانی بهترین مکان از نظر قرار دادن گلدان در طی فصل تابستان قسمت شرقی منزل است .

2)دما:

به طور کلی، میخک به هوای خنک و نور زیاد احتیاج دارد اما چندان به سرما مقاوم نیست. در واقع در درجه اول نور و پس از آن دما از جمله مهمترین عوامل مؤثر بر سرعت رشد و گلدهی میخک می باشند.

دما، سرعت گل انگیزی و نیز نمو گل را تحت اثر قرار می دهد. دمای بهینه برای تولید گل، °C10 در شب و 13 تا °C16 در روز است. دماهای بالا باعث کاهش قطر گل می شود.شدت نور، تعیین کننده سرعت گل انیزی است.

وقتی میزان نور کم است گل انگیزی کند بوده و برگ بیشتری تولید می شود.

3)دانه:

دانه های میخک را می توان از گل های میخک جمع آوری کرد و همچنین می توان آن ها را از فروشگاه های محصولات باغبانی نیز تهیه کرد. دانه های گل میخک را باید شش تا هشت هفته قبل از آخرین سرما کاشت. دانه گل میخک را می توان فقط روی خاک قرار داد یا آن را با لایه نازکی از خاک پوشاند.

گل میخک به آسانی رشد می کند و آفتاب کامل و خاک غنی با زهکشی خوب را ترجیح می دهد. گل میخک در بهار گل می دهد.در صورتی که دانه های گل میخک در زمین کاشته شود باید آن ها را در فاصله 25 تا 30 سانتی متر کاشت.

4)هرس:

این گیاه ازهرس پذیری خوبی برخودار است و می توان با انجام عمل هرس اندازه و تا حدودی شکل آنرا کنترل کرد.

بنابر همین مسئله گاهی از گیاهان میخک ژاپنی به عنوان پرچین استفاده می شود البته عمل هرس به شکل منظم به دلیل قطع پی در پی ساقه های انتهای موجب کاهش احتمال شکل گیری گلها خواهد شد و اگر گلدهی این گیاه مد نظر است می توان زمان هرس را به بعد از گلدهی موکول کرد.

اگر شکل و فرم درختچه ای این گیاه مد نظر است می بایست با قطع شاخه های زیرین می توان بلند شدن شاخه های اصلی را تحریک کرد.

5)کود دهی:

کمبود نیتروژن باعث می شود رشد میخک کم شده، برگ ها نازک و باریک شوند و انحناء طبیعی آن ها از بین برود.

باید کودهای پتاسیم دار و فسفره به خاک اضافه شود که میزان نیاز این کودها به تقریب 4 برابر کودی است که برای بستر کاشت گل های یک ساله توصیه شده است. محلول پاشی آهن نیز توصیه شده است.

میخک به کمبود بُر حساس است و علائم آن شامل:1- گل ها و غنچه های بدشکل 2- تولید شاخه های کوتاه 3- انشعابات زیاد در انتهای ساقه است. 

6)تکثیر:

در صورت شکل گیری بذرها می توان از آنان برای تکثیر استفاه کرد . بذرها را می توان در پاییز و یا در اواخر زمستان در مخلوط خاک برگ +کوکوپیت مرطوب و در مکانی گرم کاشت اما بعد از جوانه زنی بذرها بهتر است که انان را به مکانی خنک تر منتقل کرد زیرا در محیط گرم رشد ضعیفی خواهند داشت. از قلمه چوب نیمه رسیده این گیاه که در بهار تهیه می شود و یا قلمه چوب سبز که در تابستان از گیاه گرفته می شود.

می توان جهت تکثیر این گیاه استفاده کرد. قلمه ها به طول 7-5 سانتیمتر تهیه می شوند و اگر قسمتی کوچک از چوب قدیمی تر در پایین قلمه ها و همراه انان باشد ریشه زایی بهتر انجام میشود.

البته ریشه زایی در قلمه های این گیاه پایین است و در صورت استفاده از هورمونهای ریشه زایی احتمال تولید ریشه و و گرفتن قلمه ها افزایش می یابد. را می توان در مخلوط کوکوپیت +پرلایت کاشت. محیط را باید مرطوب نگهداری کرد.

7)برداشت:

بهترین زمان برداشت در طول شبانه روز اوایل صبح است، موقعی که گل ها در تورم کامل هستند. برداشت گل ها بوسیله چاقو یا قیچی های تیز انجام می گیرد.

بعد از برداشت، گل ها درجه بندی شده و در محلول دوام بخش در دمای 1 تا 6 درجه سانتیگراد قرار داده می شوند. گل ها در مراحل مختلف قابل برداشت هستند. از زمان جوانه خیلی سفت تا موقعی که گلبرگ ها روی کاسبرگ ها خم می شوند.

8)خاک:

گرچه میخک در خاک های به نسبت سنگین بهتر از گل های دیگر مقاومت می کند ولی کیفیت و میزان محصول آن دراین شرایط کاهش می یابد. خاک باید دارای زه کشی خوب باشد، بنابراین خاک های شنی لومی که با مواد آلی اصلاح شده اند بسیار مناسب هستند، ترکیب خاک مناسب شامل 10% رس، 40% ماسه و 50% پیت است.

خاک های اسیدی را دوست ندارد و pHخنثی و یا 6 –7 برای آن مطلوب است.خاک میخک باید همیشه مرطوب باشد. بنابراین بسته به عوامل مختلف مانند بافت خاک، طول روز، دما و رطوبت هوا، تناوب آبیاری متفاوت است.

امیدواریم که توانسته باشیم اطلاعات کافی و مفید در اختیارتان قرار داده باشیم.

 

 

 

 

آفات و بیماری های فریزیا:

از جمله آفات و بیماریهای مهم می توان به شته، قارچ فوزاریوم، بوتریتیس، شپشک آرد آلود، کنه تار عنکبوتی، تریپس، بیماری پوسیدگی با عوامل قارچی و لکه برگی باکتریایی یا قارچی اشاره کرد.

بکارگیری مخلوط کاشت ضدعفونی شده، زهکش مناسب، عدم آبیاری بیش از اندازه از جمله راههای جلوگیری از شیوع بیماری قارچی است.

1)سوخنگی برگ: ناشی از وجود فلوئور در خاک است. برای جلوگیری از آن، از سوپرفسفات و دیگر ترکیبات فسفر دار بناید استفاده کرد.

2)پنجه ای شدن: دمای بالای 18 درجه در زمان گل آغازی، باعث این ناهنجاری می شود. در این حالت براکته ها بزرگ شده، فاصله گل ها نامنظم و گل آذین ها غیرطبیعی است.

3)نوچه دادن: ناشی از نگهداری پداژه ها در طی دوره خفتگی در دمای کمتر از 13 درجه است. در این حالت روی پداژه مادری، پداژه جدیدی تشکیل می شود.

4)عقیم شدن گل: ناشی از شدت نور کم و یا دمای زیاد در زمان نمو سرسع گل است که این شرایط سبب خشک شدن جوانه گل می شود.

روش نگهداری گل فریزیا:

این گیاه در شرایط آفتابی یا کمی سایه رشد می کند. خاک مناسب برای کشت آن باید دارای زهکشی خوب باشد. می توان از مخلوط خاک برگ و تورب و ماسه و کود کاملا پوسیده استفاده کرد.

لازم است آبیاری در فصل گل دهی به طور مرتب انجام گیرد و خاک مرطوب باشد و چنانچه در گلخانه کاشته شده اند، هوای آن به طور مرتب تهویه شود. موقعی که شاخ و برگ گیاهان پژمرده و خشک شدند آبیاری قطع می گردد.

خاک

به خاکی با بافت سبک و زهکش خوب نیاز دارد. بافت خاک باید بتواند رطوبت را نگه دارد و در عین حال آب اضافی را نگه ندارد و به خوبی بعد از آبیاری ، آب اضافی را از خود عبور دهد . وجود مواد ارگانیک همانند خاک برگ به رشد بهتر این گیاهان کمک می کند.

استفاده از کود پوسیده گاوی نیز امکان پذیر است اما از آنجایی که با این کار ممکن است برخی از بیماری های قارچی شیوع یابند بهتر است که از خاک برگ، پیت موس و یا کوکوپیت در تهیه مخلوط خاکی و به عنوان مواد ارگانیک استفاده کنیم. این گیاه را می توان هم در بستر باغچه و هم درگلدان کاشت.

در صورت مساعد بودن هوا و اگر قصد کاشتن این گیاهان را در خاک باغچه دارید عمق کاشت را 5-2?5 سانت انتخاب کنید. عمق کاشت این گیاهان در گلدان نیز 5-2?5 سانتیمتر است و می توان در یگ گلدان با قطر دهانه 15-13 سانتیمتر حدود شش عدد پیاز این گیاه را کاشت.

البته برخی از پرورش دهندگان قطر پیاز را اندازه میگیرند و سپس عمق کاشت را سه برابر قطر پیاز در نظر میگیرند. بعد از کاشت باید خاک را آبیاری کرد زیرا وجود رطوبت به پیاز ها نشان می دهد که زمان فعالیت فرا رسیده است. در 2-1 هفته اول که ریشه ها بیرون می آیند وجود مکان سرد با دمای 8 درجه و به دور از نور مستقیم مورد نیاز است.

اما بعد می توان به مکانی با نور بیشتر و چند ساعت نور مستقیم منتقل کرد. برای کوددهی این گیاه می توان از کود 20-20-20 هر 3-2 هفته یکبار از زمانی که ارتفاع گیاه به حدود 15 سانتیمتر رسید استفاده کرد.

نور

فریزیا به طور کل به مکانی با چند ساعت نور مستقیم آفتاب نیاز دارد. اما توجه کنید که این گیاه تا زمان جوانه زنی بهتر است در مکانی روشن و پر از نور اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار گیرد بخصوص اینکه رشد ریشه های این گیاه به مکانی خنک و سایه نیاز دارد. اما به محض ظهور جوانه ها در سطح خاک بهتر است  گلدان را به مکانی که چند ساعت از نور مستقیم آفتاب برخوردار است منتقل کرد.

دما

ین گیاه برای انگیزش گلدهی به 4-3 هفته دمای 16-13 نیاز دارد بعد از گذران این مدت می توان در صورت مناسب بودن شرایط محیطی آنها را کاشت و یا اینکه در انباری با دمای 5-4 درجه و در میان شن، پیت موس و یا پاکت کاغذی نگهداری کرد تا مانع از جوانه زنی آن شویم. بعد از کاشت به دو هفته دمای 8 درجه نیاز دارد تا رشد ریشه ها تحریک شود.

برخی از پرورش دهندگان معتقدند که اگر پیاز این گیاه دوران انبارداری را نگذارنده باشد به این دو هفته دمای 8 درجه نیاز است اما اگر مدتی را در انبار سرد گذارنده باشد دیگر نیازی به دو هفته دمای 8 درجه ندارد چون قبلاً در انبار سرمای مورد نیاز برای رشد ریشه هایش را دریافت کرده است.

بعد از جوانه زنی نیز این گیاه برای رشد به دمای 21-15?5 در طی روز و دمای 15?5 – 10 در طی شب نیاز دارد تا به خوبی رشد کند . فریزیا محیط گرم را دوست ندارد و در چنین محیطی ممکن است به رکود فرو رود. یعنی در مناطقی که اصولاً تابستان گرمی دارند این گیاه به رکود فرو می رود و فعالیت و رشد ی ندارد.

رایحه گل فریزیا:

گل فریزیا رایحه‌ای بسیار ظریف و دلپذیر اما قوی دارد که در بسیاری از عطرهای مردانه و زنانه به کار می‌رود. اما رایحه فریزیا بیشتر یک رایحه زنانه است و مهم‌ترین کاربرد آن در عطرهای کلاسیک و روزمره زنانه است که قرار است بویی تر و تازه و تمیز داشته باشند.

 این رایحه دلپذیر ذهن شما را نوازش می‌دهد و قوه تخیل شما را به کار کردن وا می‌دارد و اگر می‌خواهید علاقه و عشق پاک خود را به کسی هدیه کنید یک عطر حاوی  رایحه فریزیا بهترین انتخاب و هدیه برای شما است.

امیدواریم توانسته باشیم که اطلاعات کافی در اختیارتان قرار داده باشیم. در صورت تمایل میتوانید با کیلیک بر روی لینک و خواندن مقاله ی معرفی و انواع گل فریزیا بیشتر آشنا شوید.

 

 

 

 

 

 

آفات و بیماریها:

این گیاه در مرحله دوبرگی که زمان ظهور جوانه گل نیز می باشد بسیار حساس می باشد. کمبود نیتروژن باعث کاهش تعداد شاخه های گل و تعداد گلچه های هر شاخه و رنگ پریدگی برگها می باشد

کمبود پتاسیم سبب کاهش تعداد جوانه های گل و کوتاه شدن ساقه های گل ها و تأخیر در گل دهی و زرد شدن برگ ها قابل تشخیص می باشد.

همچنین باعث کاهش گلچه ها و کوتاهی سنبله و تأخیر در گلدهی می شود. کمبود کلسیم باعث شکستگی شاخه گل زیر گلچه دوم یا سوم و یا حتی پوسیدگی جوانه و یا کور شدن آن می شود.

کمبود بر سبب ترک خوردن لبه برگها و تغییر شکل آنها و توقف نمو گل آذین میشود. در سوسن سوخ بایستی همیشه مرطوب نگهداشته شود و گرنه خشکیده می شود.

از آفات و بیماری های گلایل می توان به تریپس، شته، نماتد، پوسیدگی، زردی فوزاریومی، پوسیدگی پنسیلومی انبار، پوسیدگی خشک، پوسیدگی بوتریتیس، زنگ، بلایت برگی باکتریایی، بیماری ویروس اشاره کرد.

نحوه نگهداری گل گلایل:

نور:

نور کم باعث عقیمی می شود. هر چقدر نور کم باشد طول خوشه گل کمتر می شود. نور کم، روزهای کوتاه و دمای پایین شبانه باعث کاهش تعداد جوانه های گل می شود. روز بلندی باعث تاخیر در گل دهی می شود.

اما کیفیت گل را افزایش میدهد. طول روز 12 تا 14 ساعت در روز مطلوب است. دمای خیلی بالا در برخی از رقمها باعث ایجاد تاولهای خشکی و چوبی شدن ساقه میشود.

در مرحله 3-2 برگی تا مرحله 7-6 برگی، شرایط رشد می تواند بر متمایز شدن گل و تعداد آن اثر داشته باشد که در برخی منابع حساسترین مرحله را مرحله 2 برگی گفته اند که همزمان با آغازش جوانه گل است. عدم تعادل نور و دما باعث ضعیف شدن گیاه و کوتاه ماندن ساقه گل دهنده می شود.

ممکن است شاخه های گلایل نیاز به قیم داشته باشند، چون سنگینی ساقه گل دهنده به ویژه اگر زمین شنی باشد با کوچکترین وزش باد باعث خروج گیاه از داخل خاک می شود.

دما:

بهترین دمای رشد بین 18 تا 25 درجه سلسیوس است. بنابراین گلایل به تغییرات دمایی خیلی‌ حساس نمی‌باشد، و حتی در منطق سردسیر و گرمسیر رشد می‌کند.
رشد گیاه در دمای زیر 8 درجه سلسیوس و بالای 28 درجه متوقف می شود.

کوددهی:

در برنامه کوددهی، کود دامی باید پیش از کاشت در پاییز داده شود، چون مصرف کود دامی در زمان کاشت به علت بالا بودن میزان نیتروژن باعث افزایش رشد رویشی و کاهش گلدهی می شود.

آبیاری:

بهتر است آبیاری مرتب باشد. ولی به رطوبت زیاد حساس است. از طرف دیگر خشکی باعث کوتاه ماندن و کج شدن ساقه گل دهنده می شود. تنش خشکی موجب کاهش تعداد گلچه ها می شود.

تنش خشکی در مرحله دو برگی، باعث کاهش شدید تعداد گلچه ها می شود. پس از برداشت گل، آبیاری باید تا زرد شدن برگها ادامه یابد تا رشد پداژه ها کامل شود.

در زمستان هفته ای 1 بار
در تابستان هفته ای 2 بار

خاک:

جنس بستر: خاک تازه و ضدعفونی شده بسیار مهم است. پس از 2 تا 3 سال کشت و کار باید جنس بستر عوض بشود

pH خاک: 6 تا 5 / 6 مناسب است. بستری که خوب زهکشی بشود و خوب رطوبت اضافه را رد بکند لازم است. چرا که نگه داشتن بیش از حد رطوبت می تواند منجر به پوسیده شدن پیازها و مشکلات با بیماریهای قارچی بشود.

جنس خاک مورد استفاده در مزارع ایران اغلب ترکیب رس و ماسه است و کمتر از کود حیوانی استفاده میشود. ولی در کشت مدرن ترکیب پیتماس و کوکوپیت بهتر است (از پرلیت به دلیل نگه داشتن رطوبت زیاد کمتر باید استفاده کرد) .

روش کاشت گل گلایل در گلدان:

برای کاشت در گلدان پیازها را در گلدان هایی با سایز دهانه 18 تا 20 سانتیمتر (و در صورت تمایل بیشتر) و با همین نسبت ارتفاع می توان کشت کرد. عمق کاشت حدود 5 تا 10 سانتیمتر است.

پیازها را می توان در گلدان یا باغچه کشت کرد. مدت زمان لازم برای رسیدن پیازها به گلدهی از زمان کاشت حدود 2?5 تا 3 ماه بعد است. محل نورگیر با آبیاری متوسط مورد نیاز است.

جنس بستر بهتر است دارای زهکش خوب بوده و آب زیادی در خود نگهداری نکند. ترکیب خاک باغچه و مواد آلی مانند پیت ماس و ماسه مورد پسند خواهد بود. در مزارع تجاری از خاک رسی به خوبی استفاده می کنند.

ارتفاع گیاهان بالای 110 سانتی می شود. دور کمر پیازها به طور متوسط 8 سانتیمتر است

فاصله کاشت گلایل به زمان کاشت، رقم، کیفیت مورد نظر و اندازه پداژه بستگی دارد. فاصله کاشت 20-30 سانتیمتر. اغلب استفاده میشود. عمق کاشت نیز نسبت به اندازه پداژه و فصل کاشت متفاوت است.

پداژه های متوسط (قطر 8 / 3 -5 / 2 سانتیمتر) در عمق 10-7 و پداژه های درشت (قطر بیش از 3 / 8 سانتیمتر) در عمق 10 – 15 سانتیمتر کشت می شوند.

امیدوارم توانسته باشیم اطلاعات خوب و مفید در اختیارتان قرار داده باشیم.

 

 

 

 

 

 

 

خمیدگی ساقه ژربرا:

خمیدگی ساقه که در نتیجه تجمع اتیلن، عدم تعادل آب در آوند چوبی و عدم تکوین بافت اسکلرانشیم رخ میدهد، مهمترین عارضه پس از برداشت ژربرا است. سالیسیلیک اسید به عنوان محرک آنزیم فنیل النین آمونیا لیاز است.

گل بریده ژربرا به وسیله سالیسیلیک اسید در غلظت های مختلف به مدت 24 ساعت تیمار شدند. طبق نتایج به دست آمده بین ارقام مختلف تفاوت زیادی از نظر ویژگیهای پس از برداشت وجود داشت و تیمارها محتوای فنل کل، لیگنین و فعالیت آنزیم فنیل آلنین آمونیا لیاز را به شکل معنی داری تحت تأثیر قرار دادند.

گل بریده ژربرا (Gerbera jamessonii) ارزش اقتصادی زیادی در صنعت بین المللی گل های بریده دارد. ژربرا به دلیل حساسیت به اتیلن و میکروارگانیزم های درون محلول نگهدارنده که باعث بسته شدن آوندی می شوند، عمر پس از برداشت کمی دارد.

تیمارهای تیمول، منتول و اوژنول به صورت بلند مدت اعمال شدند. در کلیه محلول های نگهدارنده واحدهای آزمایشی، ساکارز چهار درصد اضافه گردید. همه گل های بریده تیمار شده در دمای 25+2 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 55-50 درصد نگهداری شدند.

بیشترین عمر گل جایی در گلهای تیمار شده با منتول 75 میلیگرم در لیتر و پس از آن اوژنول 50 میلیگرم در لیتر و تیمول 125 میلیگرم در لیتر به دست آمد.

تیمارهای منتول و تیمول بیشترین جذب محلول نگهدارنده، قطر گل و ساقه و کمترین پی اچ محلول نگهدارنده و رشد میکروبی را نشان دادند. بنابراین، این اسانسها در شرایط این پژوهش به عنوان بهترین تیمار شناخته شدند.

ژربرا یکی از مهمترین گل های شاخه بریده جهان می باشد و محلول های غذایی از عواملی هستند که در افزایش کمیت و کیفیت گل ژربرا نقش دارند. در ژربرا رقم یارانا نانوسیلیس در دو غلظت و به هر دو صورت، منجر به کاهش وزن تر گل و افزایش دی اکسید کربن زیر روزنه ای شد.

تعداد گل در تیمار محلول دهی 25 میلیگرم در لیتر نانوسیلیس افزایش یافت. از نظر وزن خشک گل و کلیه فاکتورهای فتوسنتزی، اعم از تعرق، فتوسنتز، کارایی مصرف آب و هدایت روزنه ای، تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد، اما به طور کلی، نانوسیلیس موجب افزایش تعداد گل ژربرا شد. در حالی که سیلیکات پتاسیم نتوانست باعث بهبود صفات بررسی شده گردد.

مشکل کاهش کیفیت گل های ژربرا:

مشکل کاهش کیفیت گل های ژربرا در اثر اختلال در جذب عناصر به ویژه در فصل زمستان و در مواقعی که شرایط گلخانه کاملا مساعد نیست، یکی از مشکلات تولید کنندگان گل بریده ژربرا است که به صورت خمش گردن حتی یک روز پس از برداشت و کاهش عمر گلدانی، خود را نشان می دهد

در گل ژربرا مالیبو افزایش کلسیم به تنهایی در محیط کشت تغییری در غلظت کلسیم برگ و ریشه ندارد.

در حالی که افزودن هومیک اسید با غلظت 500 میلیگرم بر لیتر مقدار کلسیم را افزایش داد. همچنین هومیک اسید توانست جذب عناصر را افزایش دهد و خصوصا در غلظت 500 میلیگرم بر لیتر باعث افزایش جذب کلسیم، روی و منیزیم شود.

غلظت منیزیم در برگ در غلظت 7 میلیاکی والان کلسیم بدون کاربرد هومیک اسید به کمترین مقدار رسید و با افزودن هومیک اسید افزایش یافت.

مشکلات پرورش ژربرا:

یکی از مشکلات پرورش ژربرا کاهش کیفیت و کم بودن محصول به ویژه در گلخانه های نه چندان استاندارد است. اثر پاشش (اسپری) هفتگی 500 میلیگرم بر لیتر هومیک اسید و مقایسه آن با مصرف حل شده آن با همین غلظت در دو نوع محلول غذایی با مقادیر 5 / 3 و 7 میلیاکی ولان بر لیتر کلسیم جهت بهبود کمیت و  کیفیت گل ژربرای رقم مالیبو بررسی گردید.

نتایج نشان داد اگرچه پاشش هومیک اسید نتوانست به میزان مصرف محلول آن، باعث بهبود جذب بسیاری از عناصر شود، اما توانست عملکرد را به اندازه آن افزایش دهد. میزان جذب کلسیم در تیمار دارای سطح کلسیم بالاتر همراه با مصرف محلول هومیک اسید بیش از سایر تیمارها بود

تفاوت معنی داری در عمر گلدانی و میزان پروتئین کل بین تیمارها مشاهده نشد. پاشش هومیک اسید به صورت معنی داری باعث بهبود ثبات غشای سلولی قطعات گلبرگ شد و تنش ناشی از پیر شدن ساقه گل را کاهش داد.

هومیک اسید احتمالا از طریق اثرهای شبه هورمونی و بهبود شرایط فیزیولوژیک گیاه توانسته است سبب بهبود عمر پس از برداشت گل ها شود.

تیمار 40 میلیگرم در لیتر هومیک اسید + 60 میلیگرم در لیتر فولویک اسید باعث کاهش زمان برداشت گل از زمان ظهور جوانه گل می شود. به نظر می رسد که اثر مثبت مواد هوموسی بر افزایش جذب عناصر غذایی باعث افزایش تعداد و قطر گل و جلو انداختن گل دهی می گردد.

در گل ژربرا رقم لوردس کاربرد فولویک اسید (50 میلیگرم در لیتر) باعث افزایش تعداد گل شد. همچنین کاربرد مواد هوموسی اگر چه توانست قطر گل را افزایش دهد اما بر وزن گل، قطر و طول دمگل تأثیری نداشت.

از سوی دیگر اگرچه این مواد بر مدت زمان شروع تیمار تا برداشت اولین گل بی تأثیر بود، اما باعث جلو انداختن زمان گلدهی گل ژربرا شد.

 

تیمار 40 میلیگرم در لیتر هومیک اسید+ 60 میلیگرم در لیتر فولویک اسید باعث کاهش زمان برداشت گل از زمان ظهور جوانه گل) گردید. به نظر می رسد که اثر مثبت مواد هوموسی بر افزایش جذب عناصر غذایی باعث افزایش تعداد و قطر گل و جلو انداختن گل دهی گردید.

غلظت های سالسیلیک اسید و بنزیل آدنین به ترتیب، سالسیلیک اسید 200 پی پیام به همراه ساکارز 8? و سپس نانوذرات نقره 5 پی پی ام و بنزیل آدنین 50 پی پیام به همراه ساکارز 8? و سپس نانوذرات نقره 5 پی پی ام موجب بهبود بهتر ماندگاری و صفات آنزیمی گل های شاخه بریده ژربرا می شود.

باززایی ریشه نابجا در گل ژربرا تنها در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ دارای 2 میلیگرم در لیتر بنزیل ادنین صورت می گیرد. میزان تولید اتیلن و جذب محلول در غلظت 2 میلیمول در لیتر سالیسیلیک اسید به ترتیب کاهش و افزایش می یابد.

همچنین تیمار سالیسیلیک اسید 2 میلیمول در لیتر + 5 / 0 درصد ساکارز بیشترین تاثیر را بر کاهش تولید اتیلن و افزایش جذب محلول می گذارد. سالیسیلیک اسید در هر دو غلظت 1و2 میلیمول در لیتر به همراه ساکارز 5 / 0 درصد باعث افزایش محتوى نسبی آب گلبرگ نیز می گردد.

محلول پاشی سالسیلیک اسید 50 پی پی ام به همراه نگهدارنده نانوذرات نقره و ساکارز 4? و محلول پاشی بنزیل آدنین 50 پی پیام به همراه نگهدارنده نانوذرات نقره و ساکارز 4? بهترین تیمار بر روی میزان مالوندی آلدئید، فعالیت آنزیمهای فنیل آلانین آمونیالیاز، کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و دوام عمر گل شاخه بریده است محلول پاشی سالسیلیک اسید 50 پی پی ام و تیمار کوتاه مدت سالسیلیک اسید 200 پی پیام به همراه ساکارز ?8 و سپس محلول نگهدارنده نانوذرات نقره 5 پی پیام و محلول پاشی بنزیل آدنین 50 پی پی ام و تیمار کوتاه مدت بنزیل آدنین 50 پی پیام به همراه ساکارز 8? و سپس محلول نگهدارنده نانوذرات نقره 5 پی پی ام مطلوب ترین اثرات را بر ماندگاری و صفات آنزیمی نشان می دهد.

استفاده از تیامین 250 میکرومول بر لیتر در ژربرا سبب ببیشترین میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل، می شود و بیشترین میزان کاروتنوئید و شاخص کلروفیل به تیامین 500 میکرومول بر لیتر است همچنین سالیسیلیک اسید 75 میکرومولبر لیتر باعث افزایش تعداد گل در گیاه و همچنین باعث کاهش طول دوره رشد گل می شود. بنابراین سالیسیلیک اسید و تیامین را می توان به عنوان مواد ارزان و قابل دسترس پیشنهاد کرد که سبب افزایش راندمان تولید و بهبود کیفیت ژربرا می گردند.

امیدوارم اطلاعات کافی در اختیارتان قرار داده باشیم.

معرفی گل استرلیتزیا (مرغ بهشتی):

نام گیاه: پرنده بهشتی (گل استرلیتزیا)
نام انگلیسی: Bird of Paradise
نام علمی: spp Sterlitzia
خانواده: Strelitziaceae
زادگاه: سواحل شرقی آفریقای جنوبی
دیگر اسامی: گل مرغ سفید، پرنده بهشتی سفید، موز وحشی، گل زبان پرنده، منقار درنا و گل درنا ، Strelitzia nicolai Regel and Koern , Giant، Paradise of Bird White

انواع گل استرلیتزیا:

1)استریلیتزیا پومیلا (PumilaStrelitzia):
استریلیتزیا پومیلا گیاهی کوتاه است که گل هایش دارای کاسبرگهایی به رنگ نارنجی تند می باشند.

2)استریلیتزیا رجینا (reginae Strelitzia):

این جنس که از گیاهان خانواده موز است در تمام دنیا فقط دارای پنج گونه دائمی همیشه سبز است که فقط یک گونه آن به نام پرنده بهشتی رجینا در باغبانی استفاده می شود و چهار گونه دیگر به صورت وحشی می باشند.
این گیاه بومی جنوب آفریقا است. بلندی آن در حدود یک متر می رسد و دارای برگهای نسبتا روشن، چرمی و تخم مرغی شکل است که بر روی دمبرگی به طول 45 سانتیمتر قرار می گیرند.
گل آذین آن به طول 15 سانتیمتر در بهار در انتهای ساقه گل دهنده به طول یک متر تا یک متر و نیم ظاهر می شود. گل آذین شامل اسپات سبز با با رگه های ارغوانی و قایق مانند است که در هنگام باز شدن گل ها به صورت افقی درآمده و در آن 4 – 10 گل قرار می گیرد.

گل ها دارای کاسه نارنجی و جام آبی رنگ بوده و روی هم رفته شباهت به سر پرندگان پیدا می کند. از این رو در زبان انگلیسی paradise of Bird و فرانسه duparadis Oiseau بنام پرنده بهشتی نامیده می شود.

معمولا گل ها بتدریج باز می شوند و بیشتر به صورت گل بریده را در گل فروشی ها به فروش می رسد. ولی می توان خود گیاه در گلدان های بزرگ در آپارتمان پرورش داد. در گلخانه بر اثر فورساژ می توان در تمام فصول آن را گلدار کرد.

3)استریلیتزیا پرولیفرا (Prolifera Strelitzia):
استریلیتزیا پرولیفرا دارای دمبرگ های بسیار دراز بوده و گل آذین دارای دو اسپات است.

4)استرلیتزیا سفید (Nicolai Strelitzia)

این گل بومی سواحل شرقی آفریقای جنوبی است که در مناطق استوایی تا 6 متر ارتفاع و تا 5 / 3 متر گسترش می یابد. البته در ایران حداکثر 1/5 متر بلند می شود. استرلیتزیا سفید بعد از 5 تا 8 سال از زمان کاشت بذر گل میدهد و سرعت رشد خیلی کمی دارد.

این گیاه معمولا بخاطر برگهای بسیار زیبا با مخلوط رنگ آبی و سبز به صورت گلدانی استفاده می شود و در تمام مدت سال قابل کشت است. برای کاشت بذر این گیاه باید 48 ساعت قبل از کاشت بذرها را در دمای 25 درجه سانتیگراد قرارداد. دمای مناسب محل نگهداری نیز 18 تا 22 درجه سانتیگراد است.آبیاری گیاه هر بار بعد از خشک شدن خاک آن است.

این گیاه می تواند دمای صفر درجه سانتیگراد و حتی یخزدگی را برای مدت محدودی تحمل کند ولی در مدت زمان طولانی به  برگهای این گیاه آسیب وارد میشود. این گیاه را از طریق تقسیم ریشه نیز می توان تکثیر کرد.

پرنده بهشتی تقریبا یک گیاه بدون افت است افات حشره ای که می توانند این گیاه را مورد حمله قرار بدهند شامل سپردار و شپشک آرد آلود و مگس سفید و شته هستند .این افات می توانند با حشره کشهای سیستمیک کنترل شوند .

بیماری هایی که می توانند به این گیاه صدمه برسانند شامل : پژمردگی باکتریایی و فساد ریشه هستند. فساد ریشه بیماری قارچی است که توسط بذر منتقل می شود و می شود توسط خیساندن بذور در اب (با دمای اتاق) برای یک روز و سپس فروبردن بذور برای 30 دقیقه در اب با دمای 57 درجه سانتیگراد این بیماری را کنترل کرد .بذور را بعد از خنک شدن و خشک شدن در بستر کشت استریل شده بکارید.

استرزیا گیاهی است که خود را با هر شرایط آب و هوایی وفق میدهد. مقاوم در برابر باد و رشد خوبی در باغ های ساحلی دارد. تعویض منظم گلدان باعث تسریع رشد گیاهان جوان میشود. این گل از خانواده موز است و قرابت خاصی هم از نظر شکل کلی به درخت این میوه پرطرفدار دارد.

از این رو در زبان انگلیسیBird of paradise و فرانسه Oiseau du paradis بنام پرنده بهشتی نامیده می شود . معمولا گل ها به تدریج باز می شوند و بیشتر به صورت گل بریده در گل فروشیها به فروش می رسد . ولی می توان خود گیاه را در گلدان های بزرگ در آپارتمان پرورش داد . 

نیازهای گل استرلیتزیا:

نور: حرارت و نور از عوامل مهم در پرورش استرلیتزیا هستند این گیاه طالب نور زیاد است (حداقل 6 ساعت نور کامل) در آپارتمان بهتر است در جایی قرارگیرد که دارای نور زیادو فیلتر شده باشد در زمستان میتواند نور مستقیم را تحمل کند اما هرگز این ریسک را نکنید که در تابستان آن را در نور مستقیم قرار بدهید چرا که به سرعت خشک می شود.

دما: به سرما حساس بوده و در مـناطق معتدل باید در گـلخانه پـرورش داده شود. دمای مناسـب در شـب °C10 الی13 و در روز °C20 الی22 است. درجه حرارت مناسب برای گیاه بین 16 – 19 درجه سانتیگراد است و درجه حرارت کم تر از 3- و بیش از 30+ را تحمل نکرده و از بین میرود.

آبیاری: در هوای معتدل هفته ای دو روز باید آبیاری شود ولی در هنگام استراحت گیاه که از اواسط تیرماه تا اواخر مردادماه است باید آبیاری را بکلی قطع کرد و یا به ندرت انجام داد . خاک گلدان را همواره مرطوب نگه دارید. اجازه ندهید خاک خشک شود. هر وقت دیدید خاک در حال خشک شدن است، فقط با یک لیوان آب آن را مرطوب کنید.

خاک: خاک مغذی مخلوط یک قسمت خاک باغچه ، 1 قسمت شن درشت و یا پرلیت ، 1 قسمت خاک پیت مرطوب یا هوموس برای پرورش گیاه پرنده بهشتی مطلوب و مناسب است. خاک باید قوی ( دارای کود حیوانی  پودر گوشت و غیره ) و کمی ماسه ای باشد. برای زود به گل نشاندن گیاه باید در مرداد ماه زمین را به عمق 80 سانتیمتر شخم زده و به آن کود حیوانی اضافه کرد.اسیدیته مناسب برای گیاه در حدود 7 – 8 میباشد.

کوددهی: در اوایل تابستان به کود زیادی نیاز دارد. گیاه به مصرف کود دامی و کمپوست و افزایش کود به آب آبیاری به میزان حدود یک بار در ماه در طول تابستان به خوبی جواب می دهد. کود دامـی باید به میزان Kg/m24 –5 در زمان آماده سازی خاک اضافه شود. مصرف کود حاوی N-P-Kبا نسبت 5 –1 –3 و 3 گرم نیترات پتاسیم، در هر لیتر آب با فاصله 10 روز بسیار مؤثر است. این تیمار باید به مدت 3 ماه به طور منظم انجام شود.

امیدواریم با این توضیحات، گل استرلیتزیا (پرنده بهشتی) را به خوبی به شما معرفی کرده باشیم. برای آشنایی بیستر با جزئیات گل استرلیتزیا پیشنهاد میکنم مقاله ی جزئیات گل استرلیتزیا را نیز مطالعه کنید.