فروشگاه آنلاین گل vip shop

?

 از نظر طب سنتی گیاه پنیرک را معتدل می‌دانند، اخلاط غلیظ را رقیق و اخلاط خیلی رقیق رامعتدل می‌کند. برخی خواص دارویی این گیاه عبارتند از:

1)پنیرک به صورت دم کرده، ادرار آور و زیاد کننده شیر مادران است.

2)مخلوط گل پنیرک و گل ختمی برای درمان سرماخوردگی، تسکین سرفه و رفع گرفتگی صدا مفید است.

3)دم کرده گیاه پنیرک برای کسانی که دچار یبوست و دارای معده و روده تنبلی هستند، بسیار مفید است.

4)از خواص پنیرک رفع سردردهای یکطرفه شدید (میگرن)، دل پیچه، ورم لوزه‌ها و درد گلو است.

5)استفاده از ضماد برگ و ریشه پنیرک روی دمل یا کورک، باعث می‌شود تا بسیار سریع سرباز کنند.

6)رفع ناراحتی‌های بواسیر، ورم پلک چشم و بعضی تومورها از دیگر خواص پنیرک است، به این منظور از جوشانده آن به صورت کمپرس گرم و یا حمام ته نشین استفاده می‌شود.

 

خواص گل پنیرک:

1)بیماری‌های تنفسی:

اگر از احتقان سینه یا بیماری تنفسی رنج می‌برید، مصرف پنیرک پیشنهادی عالی برای شما است. پنیرک نه‌تنها با تمیز کردن مجاری تنفسی، سینه را صاف می‌کند، بلکه با ویژگی ضدالتهابی خود سبب تسکین سینه و غدد می‌شود. همچنین به افزایش سلامتی و بهبودی سریع‌تر کمک می‌کند.

2)حفاظت از سیستم ایمنی:

قرار دادن گیاه پنیرک بر روی زخم، از نفوذ عفونت‌های باکتریایی و سایر عوامل خارجی از طریق جراحت به بدن جلوگیری می‌کند و با این روش سیستم ایمنی را تقویت می‌کند. مصرف برگ، دانه‌ها و سایر بخش‌های گیاه پنیرک نیز به این امر کمک می‌کند.

3)اثرات ضد پیری:

استفاده از پماد پنیرک می‌تواند تأثیرات چشمگیری روی بدن داشته باشد. در حقیقت اگر نگران افزایش سن‌تان هستید یا هر روز چین‌و‌چروک‌هایتان را جلوی آینه وارسی می‌کنید، از ژل یا کِرِم حاوی پنیرک استفاده کنید و پوست‌تان را جوان نگه دارید.

4)فعالیت ضد التهابی:

برای تسکین نیش حشره، سوختگی‌های وسیع، آفتاب‌سوختگی یا خارش پوستی، استفاده از ژل یا پماد حاوی پنیرک می‌تواند در کاهش التهاب و وَرَم تأثیر زیادی داشته باشد و همزمان به ترمیم سریع‌تر آن ناحیه کمک‌ کند.

اگر از روغن پنیرک یا انواع پنیرک خوراکی استفاده می‌کنید، می‌توانید آن را روی مفاصل یا مناطقی که درد دارد قرار دهید.

دیگر خواص آن:

برای سوختگی ناشی از آفتاب و آفتاب زدگی، جوشانده 500 گرم گل یا ریشه گیاه را در یک لیتر آب تهیه و پس از صاف کردن به ملایمت در محل سوختگی مالیده می‌شود.

مصرف پنیرک به صورت چای در درمان ورم معده و برطرف نمودن التهاب روده توصیه می‌شود و می‌تواند از ایجاد زخم معده جلوگیری نماید که این خاصیت به خاطر وجود موسیلاژ است.

این گیاه در درمان برونشیت، آمفیزم و سایر ناراحتی‌های مربوط به برونش‌ها به عنوان درمان مکمل مورد استفاده قرار میگیرد.

نوشیدن جوشانده پنیرک برای بیماری‌هایی نظیر عفونت مثانه، اسهال خونی و سرفه‌های شدید مفید و موثر است.

استفاده از پنیرک به صورت کرم و یا لوسیون خاصیت ضد التهابی دارد و در درمان اگزما میتواند مفید باشد، همچنین از خواص پنیرک درمان آکنه، زخم، کبودی و سوختگی پوست نیز هست.

 

از دیگر خواص پنیرک، تسکین درد ناشی از گزیدگی زنبور است به این منظور برگ پنیرک را کوبیده و در محل گزیدگی قرار می‌دهند، همچنین برگ تازه ساییده شده با کره گاوی باعث شده هیچ گزنده‌ای، بدن را نگزد.

نشستن در جوشانده برگ گیاه پنیرک برای رفع سختی‌های رحم و نرم کردن آنها بسیار مفید و موثر است.

گیاه پنیرک در درمان بیماری‌های کلیه و مثانه بسیار موثر است.

عوارض گل پنیرک:

این گیاه سمی نیست و هیچ گزارشی از عوارض جانبی و یا تداخل با دیگر داروها برایش وجود ندارد.

این شامل هم گل ها و هم برگ ها می شود.

با این حال، دوزهای زیادش می توانند به عنوان ملین مورد استفاده قرار گیرند و موجب اسهال می شوند.

در برخی از مقالات زنان باردار یا شیرده توصیه می شود که از این گیاه اجتناب کنند، اما هیچ مطالعه ای وجود ندارد که تایید کند که آیا این گیاه ایمن است یا نباید در دوران بارداری استفاده شود.

اطلاعات قابل اعتماد کافی در مورد پنیرک وجود دارد تا بدانیم استفاده از آن بی خطر است یا خیر.

بارداری و شیردهی:اطلاعات کافی در مورد استفاده از پنیرک در دوران بارداری و شیردهی وجود دارد ؛ در مورد استفاده از آن در حد امن پیش بروید و زیاده روی نکنید.

طرز مصرف گل پنیرک:

برای از بین بردن انواع عفونت، 40‌ گرم گیاه پنیرک را به‌همراه یک لیتر آب جوش به مدت 10‌دقیقه دم کرده، یک فنجان از این دمکرده را روزی سه‌بار بنوشید تا عفونت‌های ادراری، برونشیت و عفونت‌های سرخک و مخملک از‌بین بروند.

مخلوط گل پنیرک به همراه گل سرخ، بابونه، گل ختمی و بنفشه برای رفع عفونت دستگاه تناسلی زنان بسیار موثر است.

دمنوش پونه، پنیرک، و شستشوی با سرکه نیز از درمان‌های خانگی برای رفع عفونت زنان است.

 

بر روی 5 گرم برگ پنیرک، یک لیوان آب سرد ریخته مدت حدود 5 دقیقه جوشانده شود، همچنین میتوان بر روی همین مقدار برگ، یک لیوان آب در حال جوشیدن ریخت و درب آن را بست؛ آن گاه پس از 15 دقیقه صاف کرده و استفاده شود، همچنین می‌توان با هر بار مصرف، یک قاشق عسل به آن اضافه نمود که اثر آن قویتر میشود. از این ترکیب روزی 3 تا 4 مرتبه استفاده شود.

نشستن در جوشانده برگ پنیرک برای رفع سختی‌های رحم و نیز نرم کردن آنها و نرم کردن ورم‌های مقعد مفید است.

امیدوارم که توانسته باشیم خواص گل پنیرک را به خوبی به شما معرفی کرده باشیم و اطلاعات کافی در اختیارتان قرار داده باشیم.

?

?خانواده: Iridaceae

نام علمی: Iris sp ( به معنی رنگین کمان)

نام انگلیسی: Iris

خاستگاه: نواحی معتدل نیمکره شمالی

    زنبق ها گیاهانی چند ساله اند که حدود 300 گونه داشته و در نیمکره شمالی پراکنده اند. گل زنبق دارای 6 گلپوش است که 3 قطعه داخلی (گلبرگ ها ) به صورت ایستاده قرار داشته و به نام درفش و 3 تای پایینی (کاسبرگ ها ) آویزان و به نام آویز خوانده می شود.

پرچم ها که تعداد آنها 3 عدد است به سطح زیرین سه اندام جنسی ماده، موسوم به کلاله های پتالوئید (گلبرگ مانند )، چسبیده اند.

 

خامه مادگی نیز به سه شاخه پهن رنگین تقسیم شده که هر شاخه آن بر روی یک پرچم خمیده است و بنابر این پرچم و مادگی به هم نزدیک هستند. از نظر اندام زیر زمینی 2 دسته زنبق ریزوم دار و سوخ دار وجود دارد.

عمده زنبق ها ریزوم دار و تعداد اندکی از آنها سوخ دار هستند. زنبق های سوخ دار به صورت تجاری و برای استفاده به عنوان گل بریدنی تولید می شوند و انواع ریزوم دار بیشتر در باغ ها استفاده می شود.

زنبقها علفی، ریزوم دار و یا دارای کورم یا پیاز هستند. برگها غالبا شمشیری، درون یکدیگر و تا حدی از اواسط تا شده است. گل آذین خوشه یا منفرد، گلها دوجنسی، معطر، منظم، گاهی نامنظم، گلپوش 6 عدد و به صورت آزاد یا پیوسته و گلبرگ مانند است

هر گل شامل 3 پرچم و 3 برچه ی پیوسته با تخمدان سه خانه است. خامه ها غالبا منقسم، تخمک ها به تعداد زیاد و با تمکن محوری است. گل های زنبق دارای 3 قطعه پایینی که آویز وسه قطعه بالایی به صورت ایستاده به عنوان درفش شناخته می شوند.

دامنه تغییرات رنگ گل شامل سفید، صورتی کم رنگ، آبی، بنفش، ارغوانی کم رنگ، قرمز، نارنجی و زرد است

گونه های غیر متعارف آیریس سوسیانا و آیریس نیگریکانز در ایران و اسرائیل اغلب سیاه – ارغوانی و ارغوانی قهوه ای هستند. میوهی گیاهان این تیره کپسول است. زنبق های پیازدار معمولا به رده های زنبق های هلندی، المانی و اسپانیایی تقسیم بندی می شوند.

این رده از زنبق ها به دلیل استقامت و طول مناسب ساقه و تنوع رنگ بیشتر در کنار ماندگاری پس از برداشت مناسب، برای شاخه گل مورد استفاده قرار می گیرند.

از زنبق های ریزوم دار می توان برای کاشت در باغچه و حاشیه کاری استفاده شود و کمتر به عنوان شاخه بریده استفاده می شوند. چون عمر پس از برداشت شاخه گل بسیار محدود و کوتاه است.

زنبق به طور متوسط 20 تا 50 سانتیمتر در ارتفاع رشد می کند. این گیاهان در خوشه تحمل داشتن دو گل با حدود 8 سانتیمتر پهنا، با برگ های باریک 5 تا 15 میلیمتر عرض و 35-70 سانتیمتر طول را دارند و دارای گل های معطر و رنگ متفاوت از بنفش تا آبی می باشند.

 

انواع گل زنبق:

1)زنبق رضائیه Iris barnumae:

بلندی گیاه 20 سانتیمتر بوده، این گونه ابتدا در حوالی دریاچه وان در شرق ترکیه شناسایی گردید و به دلیل تنوع رنگ، نام های مختلفی به این گونه اطلاق گردیده است.

2)زنبق گل درشت Iris lycotis:

بلندی گیاه 20 سانتیمتر بوده و در سلسله جبال زاگرس می روید.

3)زنبق شفاف Iris pseudacorus:

بلندی گیاه 10 سانتیمتر بوده، برگهای این گونه دارای حاشیه و رگبرگ های سفید نقره ای می باشند.

4)زنبق بدون ریش آیریس سیبرین:

از میان برگ های باریک و علف مانند آن، ساقه ای به طول 50 سانتیمتر می روید که به گل هایی بسیار پهن در رنگ های آبی، ارغوانی، سفید، بنفش یا ابلق ختم می شود. این نمونه در همه جا رشد می کند اما حاشیه مرداب یا جویبار را ترجیح میدهد.

5)زنبق های پیازدار: بسیاری از زنبقها ریزوم دارند اما زنبق هایی نیز وجود دارند که ساختار زیرزمینی آنان پیاز

است. 

6)آیریس رتیکولاتا: دارای گل هایی ارغوانی تیره و گل دهی در اوایل بهار.

7)آیریس دنفوردا: دارای گل های زرد رنگ و گل دهی اوایل بهار.

8)آیریس هیستروئید : دارای گل های آبی رنگ و گل دهی اوایل بهار.

9)آیریس زیفیوم: دارای گل های جذابتر با گل دهی دیرتر این گروه به زنبق های اسپانیایی نیز معروف هستند.

10)آیریس زیفیودز: گل های بزرگتر دارند با گل دهی دیرتر. این گونه به زنبق های انگلیسی” نیز معروف هستند.

11)زنبق ریش دار Bearded:

روی گلبرگ های آویز برآمدگی وجود دارد که شامل کرکهای بلندی است. این زنبقها مقاوم به خشکی و سرما بوده و برای مدت طولانی برگهای آنها سبزند.

12)زنبق بدون ریش Beardless:

آویزها بدون ریش هستند و وسط آنها صاف است. برگها گرچه شمشیری هستند ولی نازک و علفی می باشند.

13)زنبق تاج دار Crested:

انتشار جغرافیایی این گیاه در ایران شامل اطراف تهران، آذربایجان، اطراف شیراز و قصر شیرین است.

زنبق پروانه ای Iris lineolate:

بلندی گیاه 15 سانتیمتر بوده، در دشت های خشک و سنگلاخی و یا دامنه تپه ها در خراسان، گرگان و یا آذربایجان تا اصفهان می روید.

زنبق کمانی Iris aucheri:

بلندی گیاه 35 سانتیمتر بوده، گل های آبی کمرنگ این گونه دارای آویزهای بالدار پهن و به طول حدود 5 سانتیمتر است. برای کاشت جمعی در حاشیه ها و کاشت در باغچه های سنگی مناسب است.

زنبق پیازی جونو:

پیاز آنها مرکب از چند برگ فلسی ضخیم است که در قاعده خود معمولا دارای ریشه های ضخیم، ترد و شکننده است.

 

خواص گل زنبق:

نحوه تهیه چای زنبق (دمنوش گل زنبق):

برای تهیه چای زنبق، یک قاشق مرباخوری ریشه خشک آن را در یک لیوان آب جوش به مدت 10 دقیقه دم کنید و روزی 3 بار مصرف کنید.

یکی از جدیدترین یافته ها خاصیت دارویی گل زنبق در درمان سرطان پروستات است. سرطان پروستات یکی از شایع ترین انواع سرطان ها در مردان است که هنگام بروز علایم اولیه می توان آن را درمان کرد. اما در صورت گسترش بیماری دیگر درمان فایدهای ندارد

اینجاست که می توان از گل زنبق بهره جست. البته سرطان پروستات بیشتر در کشورهای غربی دیده میشود و در کشورهای آسیایی مثل چین، ژاپن و هند کمتر دیده میشود که علت آن شاید استفاده از انواع گیاهان و ادویه های گیاهی در غذا باشد.

در حقیقت در این گیاهان نوع خاصی از هورمون استروژن به نام فیتو استروژن شبیه همان هورمون استروژن زنانه وجود دارد که از بروز سرطان جلوگیری می کند و سرطان پروستات نیز منشأ هورمونی دارد.

چون هورمون تستوسترن که در مردان ترشح می شود موجب رشد غده سرطانی پروستات می شود هورمون زنانه استروژن می تواند جلوی این سرطان را بگیرد.

 

حال دانشمندان همین هورمون را با نام علمی تکتوریگنن در گل زنبق کشف کردند که می تواند سطح سلول های سرطانی را بپوشاند و از رشد غده سرطانی جلوگیری کند.

البته این هورمون در ریشه گل زنبق که بیشتر در کشور چین یافت می شود وجود دارد و دیگر اینکه گل زنبق از خیلی وقت پیش در درمان های سنتی چین و کره به کار می رفته اما کاربردش در درمان سرطان پروستات به تازگی کشف شده است و می تواند جایگزین داروهای شیمیایی و با تاثیری دو چندان باشد.

ریزوم تازه زنبق نیز به مقدار کم اثر مدر، خلط آور و دفع کرم دارد. مقادیر زیاد آن مسهل قوی و قی آور است، به طوری که موجبات تحریک دستگاه هضم و دردهای شدید روده می شود.

گرد ریزوم زنبق به طور محسوس اثر درمانی کمتری ظاهر می کند، معهذا از آن نیز در رفع آسم، سیاه سرفه، نزله مزمن ریه و غیره نتایج خوبی به دست آمده است.

گرد خشک ریزوم آن نیز عطر آور است و ترشحات آب دهان را افزایش میدهد. ضماد گرم برگهای تازه زنبق نیز جهت رفع تومورها و خستگیها مؤثر است.

همچنین چای زنبق با تحریک کبد در درمان هپاتیت و یرقان مفید است و با عوارض پوستی مانند آکنه مبارزه می کند، سوءهاضمه را برطرف می کند و به درمان بیماری روماتیسم کمک کرده و در کاهش وزن موثر است.

نماد گل زنبق:

گل زیبای زنبق به معنای خلوص قلبی است و با وجود آن که این گل در رنگ های مختلف بخصوص بنفش پرورش پیدا میکند اما بیشتر مردم زنبق سفید را انتخاب کرده و آن را نشانه ای از بی گناهی و پاکی می دانند.

امیدواریم توانسته باشیم گل زنبق و خواص آن را به خوبی به شما عزیزان معرفی کرده باشیم. برای شناخت بیشتر با گل زنبق پیشنهاد میکنیم مقاله آفات و شرایط نگهداری گل زنبق را نیز مطالعه کنید.

 

 

 

 

 

 

?

آلسترومریا

نام فارسی: آلسترومریا

نام انگلیسی: Peruvian lily

نام علمی :  Alstroemeria spp

خانواده : Alstroemeriaceae

زادگاه: آمریکای جنوبی

اسامی دیگر: سوسن پرویی

معرفی گل آلسترومریا:

گل آلسترومریا گل زیبا و زینتی است. این گل در رنگ‌های مختلفی مورد کشت قرار می‌گیرد.

سوسن پِرویی (نام علمی : Alstroemeria) سوسن اینکا نیز خوانده می‌شود

آلسترومریا یک گیاه ریزوم دار بوده و حدودا دارای 60 گونه می باشد.

اکثر گونه های آن بومی مکزیک، استرالیا، نیوزلند، مادیرا و جزایر قناری می باشند.

تقریبا همه ی گونه ها به یکی از این دو مراکز محدود می شوند؛ یکی در مرکز شیلی و دیگری در شرق برزیل.

گونه هایی که به شیلی محدود می شوند در زمستان رشد می کنند

و گونه هایی که به برزیل محدود می شوند در تابستان رشد می کنند.

گل آلسترومریا از خانواده آمارانتاسه می باشد. نوعی گیاهی چندساله و علفی بشمار می رود.

گل آلسترومریا گیاهی تک لپه‌ای است که ارتفاع آن به حدود 30 تا 140 سانتی متر می‌رسد.

گل آلسترومریا دارای گل هایی به رنگ های مختلف نارنجی، زرد، صورتی، بنفش،سفید و قرمز می باشد.

برای رشد به آب فراوان نیاز دارد. برگ این گیاه سبز رنگ می باشد.

ساقه این گیاه معمولاً دارای ظاهری ساده و ساقه‌ ای کوتاه‌ تر می باشد که برگهای بیشتری را در خود پرورش می‌ دهد.

گل های السترومریا دارای مجموعه وسیعی از رنگ های ارغوانی، بنفش کمرنگ، قرمز، صورتی، سفید، نارنجی، زرد و دورنگ است.

 گیاهان آلسترومریا از ریزوم های انشعابدار، گوشتی و سیمپودیال که از آن بخش های هوایی و ریشه های افشان منشأ می گیرند تشکیل شده اند.  ریشه های افشان به محض اینکه گیاهان توسعه می یابند به ریشه های ذخیره ای ضخیم تبدیل می شوند.

 ریشه ها به رنگ سفید، گوشتی، ترد و متراکم و کرکدار هستند.  بخش هوایی می تواند با توجه به شرایط محیطی رشد زایشی یا رشد رویشی داشته باشد.  گل آذین آلسترومریا از نوع گرزن مارپیچی است و هر گرزن به صورت سیمپودیال توسعه یافته و بیش از چهار گل دارد که یکی بعد از دیگری باز می شوند.  

اجزای جنسی گل دو قسمتی هستند، پرچم ها باز می شوند و گرده هایشان را قبل از کامل شدن کلاله و قبل از آنکه کلاله توان پذیرش گرده را داشته باشد می ریزند.  به وسیله دیکو گامی می توان با شمردن تعداد پرچمهایی که گرده افشانی کرده اند، سن گل را پیشگویی کرد.

برگ های این گیاه به شکل متناوب ، منظم و وارونه با رگبرگ های موازی و تا حدودی دمبرگ که بیشتر در هم تنیده و پیچیده می‌شوند

طوری که بخش زیرین برگ بالا قرار می گیرد.

برگ های گل آلسترومریا دارای اشکال مختلفی می‌باشند که معمولاً لبه آنها صاف هستند.

سوسن پرویی به طور معمول در اواخر بهار شروع به گلدهی می کنند و تا پایان تابستان یا آغاز پاییز گلدهی آنها ادامه دارد .

ارتفاع آنها به کولتیوار و شرایط نوری وابسته است.و در دامنه ای از 30 تا 100 سانتی متر قرار دارد.

انواع گل آلسترومریا:

1) آلسترومریا هیگروفیلیا

2) آلسترومریا مولنسیس

3) آلسترومریا ورسیکالور

4) آلسترومریا سیتیسینا

5) آلسترومریا لیگتو

6) آلسترومریا هیمانتا

7) آلسترومریا کاریوفیلا

8) آلسترومریا آئورا

9) آلسترومریا پریسلیانا

10) آلسترومریا پولکراه

11) آلسترومریا پلگرینا

12) آلسترومریا هوکریا

 حال به چند نمونه از انواع گل آلسترومریا میپردازیم:

آلسترومریای پرونه ای:

گروهی از آلسترومریا است که بسته به کولتیوارها با داشتن فرم رشد و ارتفاع کوتاه تر، گل های بزرگتر و بازتر، تعداد کروموزم های دیپلوئید و تتراپلوئید و آرایش شاخ و برگ های منظم، شناسایی می شوند.

 این نوع هم برای تولید گیاهان گلدانی و هم گلهای شاخه ای به کار می رود.  درجات حرارت پایین (13 تا 16 درجه سانتیگراد) و دوره نوری طولانی باعث القا و حفظ گل دهی در این گروه می شود.  فاز حرارتی برای گل دهی لازم است، اما فاز

نوری فقط گل دهی را جلو می اندازد. قلمه های انواع پرونه ای را می توان در هر زمان از سال کاشت ولی اغلب در

طول ماههای تابستان کشت می شوند. اگر به گیاهان، دوره نوری طولانی، شدت نوری زیاد و سرما داده شود،

آنها طی 3 یا 4 ماه گل خواهند داد.

السترومریای ارکیده ای Alstroemeriaorchidioides:

گروهی از آلسترومریا است که 3 تا 5 ماه از دوره اصلی تولید گل را در بهار داشته و در بقیه ایام سال کمتر گل میدهد و یا هیچ گلی تولید نمی کند.  معمولا این کولتیوارها به وسیله ارتفاع بلندشان  )5/ 2 تا 3 متر(  و گل زیادی که در یک دوره کوتاه تولید می کنند شناخته میشوند.

 نیاز به یک دوره حرارتی برای شروع گل دهی، تریپلوئید بودن، تعداد کروموزم ها و کمی یا عدم حساسیت دوره نوری از مشخصات دیگر این گروه است.  

گلدهی اغلب در بهار و پس از دریافت یک دوره سرمای زمستانه  (10 تا 15 درجه سانتیگراد)  اتفاق می افتد و پس از آن در تابستان دوره گل دهی نخواهند داشت.  این گیاهان در ماه های تابستان بعد از اینکه تولید گل متوقف شد تقسیم شده و تا بهار به حالت رشد رویشی باقی می مانند.

درجه حرارت مورد نیاز برای ورنالیزاسیون و گل آغازی 19-13 درجه سانتیگراد است.  درجه حرارت ریزوم مستقل از درجه حرارت شاخه های هوایی است، اما چون ریزوم نزدیک سطح خاک است، اگر درجه حرارت شب به مقدار کافی پایین نباشد درجه حرارت ریزوم می تواند نزدیک به درجه حرارت هوا باشد.

در پروسه ی خرید گل آلسترومریا فقط کافیست فرمت دلخواه تان برای چینش گل ( سبد گل، دسته گل، باکس گل و غیره ) را انتخاب کنید، پس از آن نیز آدرسی که می خواهید گل به آن فرستاده شود و زمان تحویل گل را مشخص کنید، تا گل های مورد نظر تان در زمان مشخص به آدرس مورد نظر تان ارسال شوند.

 

 

 

 

 خانواده: Liliaceae

نام علمی: Tulipa Gesneriana

نام انگلیسی: Tulip

نام فارسی: گل لاله

زادگاه: آسیا

معرفی گل لاله:

 زادگاه اصلی آن آسیای مرکزی، سیبری، مغولستان چین  است. نمونه های وحشی آن در قسمت های مختلف ایران به ویژه سلسله کوه های زاگرس و البرز وجود دارد. این حنس در ایران 18 گیاه علفی سوخدار با گلهای زیبا دارد و گونه های انحصاری ایران شاملT. harazensis ، T.  Montana ،T. ulophylla و T. urumiensis  هستند. تولید کننده اصلی آن هلند است.

لاله گیاهی چند ساله و پیاز دار است که به خانواده Liliaceae و راسته Liliales تعلق دارد. این گیاه در حدود 109 گونه دارد و بومی نواحی جنوب اروپا، شمال آفریقا، آناتولی، ایران و شمال غربی چین است.

اکثر انواع لاله که امروزه مورد کشت و کار قرار می‌گیرد از گونه Tulipa gesneriana بدست آمده‌اند. کاشت این گیاه در مزارع گل مناظری زیبا و بدیع خلق می‌کند و می‌توان برخی از نمونه های آن را به عنوان گیاهی گلدانی نیز پرورش داد.

 ارتفاع گل لاله بسته به گونه آن از 10 سانتیمتر تا 71 سانتیمتر متفاوت است. معمولا در انتهای هر ساقه لاله یک گل تشکیل می‌شود اما گونه‌هایی نیز وجود دارند که در انتهای هر ساقه چندین گل شکل می‌گیرد.

گل لاله سه گلبرگ و سه کاسبرگ دارد و کاسبرگها هم شکل و هم رنگ گلبرگها هستند به طوری که به نظر می‌رسد این گیاه شش گلبرگ دارد.

رنگ گلبرگها نیز بسیار متنوع و متفاوت است و می‌توان گفت که تنها رنگ آبی خالص در بین این گلها وجود ندارد. گل لاله می‌تواند بذر نیز تولید کند و از بذرها گاهی در تکثیر گیاه نیز استفاده می‌شود.

نام گل لاله از کلمه لال یا همان کلمه لعل از زبان سانسکریت به معنی «قرمز» گرفته شده‌ است.

واژه? لاله امروزه به گل های پیازداری گفته می‌شود که نام علمی آنها تولیپا و از راسته? سوسن سانان و از تیره? سوسنیان است و کاسه و جام آن تشکیل جامی کامل می دهد.

شک نیست که واژه? لاله به لال که به معنی «سرخ» است وابسته‌است و گلی که لاله خوانده شده به مناسبت همین رنگ است.

گل لاله دارای تاریخی طولانی است، گل لاله در کشور ایران و ترکیه به صورت وحشی در کوهپایه‌ها وجود داشته است.

تا اینکه گل لاله در اوایل سال 1554 م توسط امپراتوری عثمانی به اروپای شرقی منتقل شد و در سال 1562 به هلند نیز رسید.

هلندی ها به دلیل زیبایی شیفته این گل شدند و شروع به کاشت و پرورش این گل نمودند.

کاشت گل لاله:

بیشتر لاله ها برای بازار در ابتدای فصل بهار تولید می شوند. تولید گلخانه ای نیازمند دمای کنترل شده و خزانه های پیش رس کردن است و در زمانی که مراحل پیش از گلخانه در شاسی های سرد قابل انجام باشد. لوازم کنترل دمایی برای رساندن محصول به بازار با هدف یک مناسبت زمانی خاص، نیاز خواهد بود.

یکی از گرایش های جدید استفاده از روش های کشت بدون خاک در تولید پیازها و بخصوص لاله است و حداقل در آینده نزدیک پیش رس کردن گلخانه ای به این روش انجام خواهد شد.

برای پیش رس کنندگان در بسترهای فضای باز، ممکن است بازار تحت تاثیر روش های کشت و کار باشد، اما بازار کیفیت گل ها و زمان رسیدن گلها به بازار به شدت وابسته به دمای محل پرورش است.

از طریق در آوردن پیاز بوته اصلی از خاک و جدا کردن پیازچه های نوچه اطراف پیاز مادری و کاشت بذر کاملا تازه ارقام جدید تکثیر و ازدیاد می شوند.

کاشت لاله روی زمین:

ازدیاد لاله ها به وسیله پیازچه هایی است که در اطراف پیاز مادر بیرون می آیند که در اوایل مهرماه پیازها را به عمق 10 سانتیمتر و به فاصله 20 سانتیمتر از هم در روی زمین های سبک و سالم و رو به جنوب می کارند. در زمستان با برگ خشک روی آنها را می پوشانند. پس از دفع سرما آنها را بر می دارند.

گل آن در فروردین و اردیبهشت به دست می آید. پس از تمام شدن گل ها، ساقه گل دهنده را بریده و برگها را که تا تیر ماه باقی می ماند به حال خود می گذارند. در این زمان که برگها خشک می شوند، پیازها را کنده و تمیز می نمایند، پیازهایی را که مواد غذایی آنها تمام شده دور می ریزند و پیازهای سالم را در محل خشک و هوادار قرار می دهند و تا زمان کشت نگه میدارند.

تکثیر گل لاله:

تکثیر لاله با استفاده از سوخ انجام می شود که در گلدان یک سوخ و در باغچه 8-10 سوخ را به طور گروهی می کارند. هنگام کاشت سوخ از مهر ماه تا آذر ماه می باشد. در اوایل دوره رشد نباید کم آبی ببیند. شروع برداشت پیازها (سوخ ها) از اواسط خرداد است که تا اواسط تیرماه ادامه دارد. سوخکها را قبل از تمیز و درجه بندی کردن بهتر است خشک نمود.

سوخهایی که قطر آنها بیش از 1 سانتی متر است معمولا برای تولید گل بکار می روند و سوخک های کوچکتر کاشته می شوند تا رشد کرده و به اندازه گل دهی برسند.

در صورت تکثیر با بذر 4-6 سال بعد گل میدهد و کشت در بهار بلافاصله بعد از رسیدن صورت می گیرد. گل های لاله هرساله کوچکتر می شود. معمولا پس از 3 سال سوخ ها را حذف می کنند. سوخکها 3 سال زمان لازم دارند تا گل بدهند.

برای کشت در باغچه ارقام بخصوصی وجود دارد که معمولا دارای پیازهای کوچکتری نسبت به انواع گل بریده هستند. فصل گل کردن از اواخر اسفند تا اواخر اردیبهشت می باشد. هنگامی که پیازهای لاله برداشت می شوند مریستم نوک پیاز را بایستی رویش داد و یا با پیش رس کردن پیاز نیاز به گذراندن یک سلسله متناوب سرما و گرما داد و تشکیل گل اولیه در داخل پیاز صورت می گیرد.

اندام زایی در Corgamgenesos را پس از برداشت پیاز با زمانی بالا کنترل می نمایند. پیازهایی که برای گل دادن تولید می شوند بایستی در اواخر مهر تا اواسط آبان کاشت و پیازهای گلدانی را از اول مهر تا آخر آبان میکارند. در موقع کاشت پیاز لاله نوک پیاز بایستی حدود 5 / 2 سانتیمتر زیر سطح خاک قرار گیرد.

مهمترین عامل در تشکیل گل و نمو آن در گونه های پیازی دما می باشد

اگرچه نور بعنوان عامل کنترل کننده نیست ولی برای پیش رس کردن و بهبود کیفیت گل و گیاهان گلدانی موثر است.

در لاله تشکیل برگها ارتباط خیلی نزدیکی به اندازه پیاز دارد. در لاله هنگامی که پیاز برای تشکیل گل خیلی کوچک است فقط یک برگ تولید می کند. هنگامی که اندازه پیاز به حد گل کردن می رسد حداقل 3-5 برگ دارد

بعد از گل کردن با شروع سرما برگها زرد شده و خزان می کند. در مورد لاله پیش از کشت بایستی پوسته قسمت زیر پیاز به دقت کنده شود. اگر کنده نشود 5-15 درصد از پیازها فاسد میشود.

 برای تولید گل در یک موقع مشخص می توان پس از کاشت سوخ، یک گلدان یا پلاستیک سیاه به طور واژگون روی نوک سوخ قرار داد تا نور نبیند.

در ساقه گل دهنده در این صورت بالا می آید و نور نمی بیند و ریشه ها بیشتر رشد می کنند پس از مدتی گلدان یا پلاستیک برداشته میشود و گیاه در اندک مدتی گل میدهد. گاهی سوخ را در گلدان می کارند و همچنان که نوک سرخ رشد می کند روی آن ماسه می ریزند.

بطوریکه ماسه مرتبا روی شاخساره را می پوشاند. در این صورت به دلیل نبود نور شاخساره کم رنگ شده و وقتی آن را در شرایط نور قرار دهیم در عرض 1-2 روز گل می دهد.

به این کار در انگلیسی فرسینگ” می گویند (اگر بخواهند پیازها خیلی پیشرس شوند گیاهان را در مکانی تاریک تا پدیدار شدن میانگره پایین قرار میدهند. پس از آن گیاه را در معرض نور قرار میدهند و بلافاصله بعد از آن گل میدهد.

کاشت لاله روی زمین:

ازدیاد لاله ها به وسیله پیازچه هایی است که در اطراف پیاز مادر بیرون می آیند که در اوایل مهرماه پیازها را به عمق 10 سانتیمتر و به فاصله 20 سانتیمتر از هم در روی زمین های سبک و سالم و رو به جنوب می کارند. در زمستان با برگ خشک روی آنها را می پوشانند. پس از دفع سرما آنها را بر می دارند.

گل آن در فروردین و اردیبهشت به دست می آید. پس از تمام شدن گل ها، ساقه گل دهنده را بریده و برگها را که تا تیر ماه باقی می ماند به حال خود می گذارند.

در این زمان که برگها خشک می شوند، پیازها را کنده و تمیز می نمایند، پیازهایی را که مواد غذایی آنها تمام شده دور می ریزند و پیازهای سالم را در محل خشک و هوادار قرار می دهند و تا زمان کشت نگه میدارند.

امیدواریم که توانسته باشیم گل لاله را به خوبی به شما معرفی کرده باشیم. برای آشنایی بیشتر با گل لاله پیشنهاد میکنم مقاله خواص و آفات گل لاله را نیز مطالعه کنید.

 

 

گل ختمی یک گیاه چند ساله مستعد، گیاهی، دوساله یا کوتاه مدت است که تا 1,5-2 متر بالا می رود. ساقه های تنه، نابالغ و سبز روشن است. برگهای مرطوب، متوسط سبز و 7 تا 15 سانتیمتر هستند. گیاه بزرگ، شفاف، صورتی، قرمز، سفید، بنفش و زرد رنگ به صورت قیف شکل و 12-12 سانتیمتر است. میوه اسکیزوکارب دارای 15 تا 20 دانه کوچک، بیضی و مسطح است.

گل ختمی گیاه گلدار در خانواده Malvaceae است. این گیاه از خاک غنی و خوب تغذیه می شود. این گیاه سالانه، دوسالانه یا چند ساله است. سایر نام های رایج Hollyhock عبارتند از Hollyhock Garden Common، Derives، Hollyhock Common، Garden Mallow و Garden Hollyhock.

Hollyhock بومی به آسیا و اروپا است. گل ختمی در استان جنوب غربی چین آغاز شد و در اروپای شمالی حداقل پانزده سال رشد یافت. این گیاه به عنوان گیاه زینتی و همچنین برای اهداف دارویی مورد استفاده قرار می گیرد.

 

در حال حاضر، hollyhock به طور گسترده ای توزیع شده است و همچنین به صورت طبیعی در مناطق معتدل شمال می روید. این گیاه از جنوب غربی آسیا به غرب اروپا و قبل از قرن 15 وارد شده است. این گیاه در قرن شانزدهم به اروپا رسید.

بسیاری از مردم نمی فهمند که گل ختمی، Hollyhock، کاملا خوراکی است. ریشه، برگ و شکوفه های آن  مفید هستند. این گیاه یک رابطه مستقیم با Marshmallow دارد و می تواند برای آن گیاه جایگزین استفاده شود؛ استثناء اصلی این است که گل ختمی دارای ریشه های چوب دار و سخت تر هستند و برای اهداف غذائی نسبت به ریشه های نرمتر مارشالولو کمتر خوشمزه هستند.

فواید گل ختمی در طب سنتی:

1) گل ختمی برای درمان التهاب استفاده می شود.

2)در طب عامیانه، آن را به عنوان رطوبت، دیورتیک، ضد التهاب، نرم کننده، demulcent و fefrifuge استفاده می شود.

3) این گیاه به عنوان یک دهانشویه برای خونریزی استفاده می شود.

4)گل ها به عنوان دیورتیک، رطوبت و نرم کننده محسوب می شوند.

5) گل ها برای درمان درد قفسه سینه استفاده می شوند.

6) عصاره مورد استفاده برای ترویج گردش خون و درمان دیسمنوره، یبوست و خونریزی است.

7) ریشه ها برای زخم ها و خلط دندان استفاده می شود.

8) طب سنتی تبت از ریشه و گل برای التهاب رحم، کلیه ها، ترشحات واژن و منی استفاده می کند.

9) ریشه ها نیز با دست دادن اشتها برخورد می کنند.

10) گل ختمی به جلوگیری و درمان مشکلات گوارشی و اختلالات تنفسی کمک می کند.

11) گل ختمی به پوست برای درمان زخم ها و همچنین التهاب دردناک اعمال می شود.

12) ریشه های پخته شده و برگ ها باعث تحرک و افزایش تولید شیر می شود.

13) برگ های خرد شده خارش ناشی از نیش حشرات را درمان می کنند و از ناراحتی از سوختگی جلوگیری می کنند.

14) گل ختمی از سقط جنین جلوگیری می کند.

15) در میان قرون وسطی، چای گل ختمی بیماری مثانه و ریه را درمان می کند.

16) گل ختمی سنگ کلیه را از بین می برد و به آنها کمک می کند.

17) چای ساخته شده از گل ها باعث التهاب گلو و دهان می شود.

18) گل ختمی باعث تسکین غشاهای مخاطی شده و شکایت های تنفسی و برونش را درمان می کند.

19) دانه ها که به کاهش علائم تب کمک می کند.

 

نکاتی مهم راجب مضرات گل ختمی:

1)عفونت های پوستی ناشی از انگل ها (ضایعه های لاشمانیا):

تحقیقات اولیه انجام شده حاکی از آن است که استفاده از عصاره گل ختمی بر روی پوست های آسیب دیده به مدت پنج روز مداوم می تواند آسیب ها و ضرر های ناشی از ضایعات لاشمانیا را درمان کند.

از دیگر آسیب ها و بیماری هایی که استفاده از گل ختمی می تواند آن ها را درمان کند می توان به مواردی نظیر بیماری های زیر اشاره کرد، اگرچه تحقیق های کافی و لازم بر روی فواید و مضرات این گل هنوز به طور کامل انجام نشده است و شناخت کامل فواید و مضرات گل ختمی نیازمند تحقیق ها و بررسی های بیشتری می باشد:

انواع زخم ها، انواع مختلف سوختگی ها، سوزش های ناشی از زخم، التهاب ناشی از نیش حشرات، پوسته پوسته شدن و خشکی بیش از حد پوست بدن، اسهال، یبوست، زخم معده و زخم روده، تحریک دهان و گلو، سرفه های خشک بسیار شدید و سایر مشکل هایی که هنوز به طور کامل بررسی نشده است.

2) سرفه ناشی از مهار کننده های ACE:

دارو های موسوم به مهار کننده های ACE که عموما در جهت کاهش فشار خون از آن ها استفاده می شود، گاهی اوقات ممکن است اثر های جانبی گوناگونی نظیر سرفه های شدید را ایجاد کنند.

 تحقیق های انجام شده نشان می دهد که استفاده مداوم از این گل به مدت چهار هفته می تواند شدت سرفه های ناشی از استفاده مداوم از مهار کننده های A C E را کاهش دهد.برخی از نمونه های مهار کننده های ACE شامل کاپتوپریل (کاپوتن) ، آنالاپریل (وازوتک) و لیسینوپریل (پرینوییل، و??زستریل) است.

3) بیماری دیابت:

این نگرانی وجود دارد که استفاده از این گل می تواند در روند کنترل قند خون اختلال ایجاد کند.

اگر مبتلا به بیماری دیابت هستید قند خون خود را مرتبا کنترل کنید و به هیچ عنوان نگذارید سطح قند خون شما به میزان خطرناکی برسد.

 

4) در دوران بارداری و شیردهی:

از فواید و مضرات استفاده از این گل در دوران بارداری و شیردهی گزارش خاصی مشاهده نشده است، اما بهتر است احتیاط کرده، خود را از دایره امن خارج نکنید و به سبب ناشناخته بودن فواید و مضرات گل ختمی در دوران بارداری و شیردهی از مصرف آن در این ایام خودداری کنید.

5) درد و تورم سینه های ناشی از شیر دهی به نوزاد:

تحقیقات اولیه حاکی از آن است که استفاده از کمپرس های حاوی گل ختمی به روش های استاندارد می تواند درد ها و تورم های ایجاد شده در سینه های مادر که از شیر دهی به نوزاد ها ایجاد می شود را کم کند. تکنیک  های استاندارد شامل ماساژ و استفاده از کمپرس های سرد و گرم حاوی گل ختمی قبل و بعد از شیر دهی به نوزاد است.

6) در دوران نقاهت بعد از جراحی:

استفاده از گل ختمی ممکن است قند خون شما را کاهش دهد و به همین سبب فرآیند لخته شدن و انعقاد خون را به تعویق بیاندازد که این موضوع ممکن است در هنگام جراحی یا در دوران بعد از آن برای شما مشکل آفرین باشد.

توصیه می شود که حداقل به مدت دو هفته قبل از انجام عمل جراحی برنامه ریزی شده از استفاده از این گیاه اجتناب کنید.

7) اختلال های خونریزی:

استفاده از گل ختمی می تواند خطر خون ریزی را افزایش دهد.

8) تداخل دارویی با دارو های ضد دیابت:

این گیاه ممکن است موجب کاهش سطح قند خون شما شود ولی استفاده همزمان این گیاه به همراه دارو های ضد دیابت ممکن است کنترل قند خون را پیچیده تر از قبل کند.

بهره مندی از فواید این گل اگر آن را از طریق خوردن استفاده کنیم، به طور کلی روشی ایمن و مطمئن است و آسیب و ضرر خیلی شاخصی ندارد، ولی استفاده از گل ختمی می تواند در بعضی از انسان ها موجب کاهش قند خون آن ها شود.

هم چنین اگر از گل ختمی به طور مستقیم بر روی پوست استفاده شود، تقریبا هیچ خطر و عارضه ی خاصی را به همراه نخواهد داشت و روشی کاملا مطمئن است.

 

نکاتی در مورده نحوه صحیح مصرف گل ختمی:

گلبرگ ها به اضافه کردن رنگ در محصولات قنادی کمک می کنند و میوه به نوشیدنی های غیر الکلی، ژله ها، ترش، سوسیس می افزاید.

گلبرگ ها و جوانه های گل به سالاد اضافه می شوند.

گلبرگ گل استفاده می شود.

برگ های جوان خام خورده می شودو یا به عنوان یک potherb پخته شده است.

ساقه های جوان نیز خام مصرف می کنند.

این گیاه به صورت بخارپز و سوپ استفاده شده است.

 

امیدواریم که توانسته باشیم اطلاعات کافی در اختیارتان قرار داده باشیم.