آفات و بیماریها:
این گیاه در مرحله دوبرگی که زمان ظهور جوانه گل نیز می باشد بسیار حساس می باشد. کمبود نیتروژن باعث کاهش تعداد شاخه های گل و تعداد گلچه های هر شاخه و رنگ پریدگی برگها می باشد
کمبود پتاسیم سبب کاهش تعداد جوانه های گل و کوتاه شدن ساقه های گل ها و تأخیر در گل دهی و زرد شدن برگ ها قابل تشخیص می باشد.
همچنین باعث کاهش گلچه ها و کوتاهی سنبله و تأخیر در گلدهی می شود. کمبود کلسیم باعث شکستگی شاخه گل زیر گلچه دوم یا سوم و یا حتی پوسیدگی جوانه و یا کور شدن آن می شود.
کمبود بر سبب ترک خوردن لبه برگها و تغییر شکل آنها و توقف نمو گل آذین میشود. در سوسن سوخ بایستی همیشه مرطوب نگهداشته شود و گرنه خشکیده می شود.
از آفات و بیماری های گلایل می توان به تریپس، شته، نماتد، پوسیدگی، زردی فوزاریومی، پوسیدگی پنسیلومی انبار، پوسیدگی خشک، پوسیدگی بوتریتیس، زنگ، بلایت برگی باکتریایی، بیماری ویروس اشاره کرد.
نحوه نگهداری گل گلایل:
نور:
نور کم باعث عقیمی می شود. هر چقدر نور کم باشد طول خوشه گل کمتر می شود. نور کم، روزهای کوتاه و دمای پایین شبانه باعث کاهش تعداد جوانه های گل می شود. روز بلندی باعث تاخیر در گل دهی می شود.
اما کیفیت گل را افزایش میدهد. طول روز 12 تا 14 ساعت در روز مطلوب است. دمای خیلی بالا در برخی از رقمها باعث ایجاد تاولهای خشکی و چوبی شدن ساقه میشود.
در مرحله 3-2 برگی تا مرحله 7-6 برگی، شرایط رشد می تواند بر متمایز شدن گل و تعداد آن اثر داشته باشد که در برخی منابع حساسترین مرحله را مرحله 2 برگی گفته اند که همزمان با آغازش جوانه گل است. عدم تعادل نور و دما باعث ضعیف شدن گیاه و کوتاه ماندن ساقه گل دهنده می شود.
ممکن است شاخه های گلایل نیاز به قیم داشته باشند، چون سنگینی ساقه گل دهنده به ویژه اگر زمین شنی باشد با کوچکترین وزش باد باعث خروج گیاه از داخل خاک می شود.
دما:
بهترین دمای رشد بین 18 تا 25 درجه سلسیوس است. بنابراین گلایل به تغییرات دمایی خیلی حساس نمی‌باشد، و حتی در منطق سردسیر و گرمسیر رشد می‌کند.
رشد گیاه در دمای زیر 8 درجه سلسیوس و بالای 28 درجه متوقف می شود.
کوددهی:
در برنامه کوددهی، کود دامی باید پیش از کاشت در پاییز داده شود، چون مصرف کود دامی در زمان کاشت به علت بالا بودن میزان نیتروژن باعث افزایش رشد رویشی و کاهش گلدهی می شود.
آبیاری:
بهتر است آبیاری مرتب باشد. ولی به رطوبت زیاد حساس است. از طرف دیگر خشکی باعث کوتاه ماندن و کج شدن ساقه گل دهنده می شود. تنش خشکی موجب کاهش تعداد گلچه ها می شود.
تنش خشکی در مرحله دو برگی، باعث کاهش شدید تعداد گلچه ها می شود. پس از برداشت گل، آبیاری باید تا زرد شدن برگها ادامه یابد تا رشد پداژه ها کامل شود.
در زمستان هفته ای 1 بار
در تابستان هفته ای 2 بار
خاک:
جنس بستر: خاک تازه و ضدعفونی شده بسیار مهم است. پس از 2 تا 3 سال کشت و کار باید جنس بستر عوض بشود
pH خاک: 6 تا 5 / 6 مناسب است. بستری که خوب زهکشی بشود و خوب رطوبت اضافه را رد بکند لازم است. چرا که نگه داشتن بیش از حد رطوبت می تواند منجر به پوسیده شدن پیازها و مشکلات با بیماریهای قارچی بشود.
جنس خاک مورد استفاده در مزارع ایران اغلب ترکیب رس و ماسه است و کمتر از کود حیوانی استفاده میشود. ولی در کشت مدرن ترکیب پیتماس و کوکوپیت بهتر است (از پرلیت به دلیل نگه داشتن رطوبت زیاد کمتر باید استفاده کرد) .
روش کاشت گل گلایل در گلدان:
برای کاشت در گلدان پیازها را در گلدان هایی با سایز دهانه 18 تا 20 سانتیمتر (و در صورت تمایل بیشتر) و با همین نسبت ارتفاع می توان کشت کرد. عمق کاشت حدود 5 تا 10 سانتیمتر است.
پیازها را می توان در گلدان یا باغچه کشت کرد. مدت زمان لازم برای رسیدن پیازها به گلدهی از زمان کاشت حدود 2?5 تا 3 ماه بعد است. محل نورگیر با آبیاری متوسط مورد نیاز است.
جنس بستر بهتر است دارای زهکش خوب بوده و آب زیادی در خود نگهداری نکند. ترکیب خاک باغچه و مواد آلی مانند پیت ماس و ماسه مورد پسند خواهد بود. در مزارع تجاری از خاک رسی به خوبی استفاده می کنند.
ارتفاع گیاهان بالای 110 سانتی می شود. دور کمر پیازها به طور متوسط 8 سانتیمتر است
فاصله کاشت گلایل به زمان کاشت، رقم، کیفیت مورد نظر و اندازه پداژه بستگی دارد. فاصله کاشت 20-30 سانتیمتر. اغلب استفاده میشود. عمق کاشت نیز نسبت به اندازه پداژه و فصل کاشت متفاوت است.
پداژه های متوسط (قطر 8 / 3 -5 / 2 سانتیمتر) در عمق 10-7 و پداژه های درشت (قطر بیش از 3 / 8 سانتیمتر) در عمق 10 – 15 سانتیمتر کشت می شوند.
امیدوارم توانسته باشیم اطلاعات خوب و مفید در اختیارتان قرار داده باشیم.